اجزای تشکیل دهنده دندان

قسمتی از دندان که توسط مینا پوشیده شده است و تا C.E.J ادامه پیدا می‌کند.

به قسمتی از دندان که نمایان است گفته می‌شود. اندازه این تاج در تمام طول زندگی با تحلیل لثه‌ها می‌تواند تغییر کند در حالیکه تاج آناتومیکی همیشه اندازه ثابتی دارد.

به قسمتی از ریشه که با سِمان Cementum پوشیده شده است گفته می‌شود.

آن قسمت از ریشه که در دهان قابل رویت نیست و مانند تاج کلینیکی می تواند نسبت به ریشه آناتومیکی تغییراتی از نظر اندازه داشته باشد.

مینا یک بافت سخت آهکی شده‌ای است که عاج تاج دندان را می‌پوشاند. از لحاظ بافت شناسی بافت مینا ترکیبی از میله‌ها و منشورهایی است که عمود بر سطح عاج قرار گرفته‌اند. سخت ترین بافت زنده بدن انسان محسوب می شود اما بسیار شکننده است. شامل ۹۷% ماده غیر آلی و ۳% ماده عالی است.

عاج بافتی سخت و استخوانی است که حجم اصلی تاج و ریشه را تشکیل می‌دهد. در داخل خود حفره پالپ (Pulp-Cavity) را محصور می سازد. در ساختمان عاج تقریباً ۳۰% ماده آلی و ۷۰% ماده غیر آلی مشاهده می‌شود.

سمنتوم لایه‌ای نازک سخت و استخوانی است. یکی از وظایف سِمِنتوم اتصال ریشه دندان به بافت‌های احاطه کننده اطراف دندان است.

بافت نرمی است که حفره داخل دندان را پر می‌کند و شامل عروق و اعصاب است.

به تمام حفره داخل دندان، حفره پالپ گفته می‌شود. این حفره در تاج دندان کمی پهن‌تر و در ریشه یا ریشه‌های دندان به‌صورت کانال باریک در امتداد ریشه قرار گرفته است. به قسمتی از این اتاقک یا فضای خالی که در تاج قرار گرفته است اتاقک پالپ (Pulp-Chamber) و به قسمتی که در ریشه قرار دارد کانال پالپ (Pulp-Canal) گفته می‌شود. عروق و اعصابی که در حفره پالپ قرار دارد از منفذی در انتهای ریشه به نام آپیکال فورامِن (Apical-Foramen) از سمت استخوان وارد دندان می‌شوند.

خط کاملا مشخصی است در سطح خارجی دندان و درست در حد فاصل مینا و سِمان که به آن C.E.J یا سمنتوم انامل جانکشن نیز گفته می‌شود. به این ترتیب خط طوق، تاج آناتومیکی و ریشه آناتومیکی را از هم جدا می‌کند.

محل اتصال عاج و مینا در تاج آناتومیکی است.

رشته‌های فیبری است که سِمان را به استخوان آلوئل متصل می‌کند.