بهترین روکش ایمپلنت

مزایا:

1. بازیابی آسان بدون آسیب به ترمیم: اگر بعد مدتی استفاده، روکش دچار مشکل شود امکان دراوردن و بازیابی مجدد وجود دارد و می‌توان جهت تعمیر و رفع مشکل، ساخت دوباره روکش هنگام شل شدن یا ترک خوردن و یا بهداشت دهان بدون آسیب به ترمیم روکش را درآورد. 
2.  دارای استحکام و دوام بیشتر: برخی بیماران دوام ایمپلنت و مدت زمان کارایی آن برایشان ارجحیت دارد، لذا استفاده از مدل پیچ شونده برایشان مناسب‌تر است.
3.  مناسب برای کیس‌های چند واحدی: به دلیل استحکام و مدل ساخت برای کیس‌های بریج یا چند واحدی معمولا استفاده از مدل پیچ شونده درمان بهتری را برای بیمار ارائه می‌دهد.
4. خطر کمتر ابتلا به بیماری‌های دهان: در این مدل چون از پیچ استفاده می‌شود و نیازی به سمان (چسب) نیست، از تجمع چسب‌های اضافی جلوگیری می‌شود در نتیجه خطر تجمع باکتری‌ها در محل سمان وجود ندارد. برخی بیماران که مبتلا به بیماری‌های تنفسی هستند و یا ممکن است حساسیت به سمان نشان دهند بهتر است که از روکش‌های پیچ شونده استفاده کنند. 

معایب:

1. زیبایی: بهترین روکش ایمپلنت برای منطقه زیبایی دهان، روکش‌ سمان شونده است. زیرا دیده شدن پیچ در دهان جلوه خوبی ندارد. (گرچه می‌توان حفره را با یک پر شدگی همرنگ دندان پنهان کرد، اما ممکن است به میزان قابل توجهی غیر هم سطح به نظر برسد.)
2.  مشکلات حفره و شل شدن پیچ: از آن جا که مواد اطراف حفره دسترسی پیچ خالی یا اصطلاحا بدون ساپورت باقی می‌مانند، احتمال شکستگی پرسلن اطراف آن بیشتر خواهد بود. علاوه بر این، برخی روزها ممکن است به دلیل جویدن غذا و فشارهای وارده به دندان‌ها ( خصوصا در بیمارانی که دندان قروجه دارند.) پیچ ها شل شده و خطر بلیعده شدن آن وجود داشته باشد.
3. عدم دسترسی راحت به عقب دهان: چون دسترسی به عقب دهان سخت است امکان دارد پیچ داخل حلق بیمار بیوفتد.
4.  نیاز به ترمیم مواد مخصوص اکلوزالی: برای دیده نشدن جای حفره توسط مواد مخصوص اکلوزالی، حفره را پر می کنیم امابه مرور زمان به علت فشار دندان‌ها و سایش‌ها مواد نیاز به ترمیم دارند.
5. اکلوژن: به علت وجود حفره و مشکلاتی که این حفره‌های دسترسی به پیچ برای جویدن از سمت بالا و کنار ایجاد می‌کنند، تماس اکلوژنی ایده ال نخواهد بود.